Abstract

Conservation implementations in archeological sites should be applied in order to better perceive the ancient remains. The implementations based on limited information must be avoided if the necessary findings are not revealed. These implementations should be executed in order not to damage the remains, should be reversible and not prevent future conservation action. Although the interventions should be compatible with original qualities with respect to form and material, they should be distinguishable from the original parts.

In this study, the restoration implementations which started in 1932 and continued sporadically until 2005 in the ancient Agora of İzmir are investigated. The former restoration implementations had to be reinterpreted due to new findings during the recent investigations. The aim is to introduce the restoration interventions carried out in the Agora/West Stoa, and to evaluate them regarding present conservation approaches. Architectural findings of the excavation are examined, documentation studies are performed through field surveys, in addition original building components and lateral interventions are analyzed.

In the evaluation, distinguishability of the new application, the compatibility of the materials used and proper techniques, with existing materials, the availability for future applications and reversibility of present interventions in order to allow necessary rectification in future are taken into consideration. Accordingly, the interventions between 1932 and 1944 are evaluated reversible and distinguishable while materials and techniques applied in the interventions are not compatible with the original. The implementations applied between 2002 and 2005, are evaluated distinguishable, compatible with original materials and techniques, available for future studies and reversible.

İzmir Agorası Batı Stoa’da Müdahalelerin Değerlendirilmesi

Özet

Arkeolojik alanlarda yapılacak koruma uygulamaları kalıntıların daha iyi anlaşılmasına yönelik olarak gerçekleştirilmelidir. Yapılacak koruma uygulamaları kazıdan elde edilen bulgulara bağlı olduğundan alanla ilgili tüm veriler ortaya çıkmadan kısıtlı bilgilerle uygulama yapmaktan kaçınılmalıdır. Bu uygulamalar, kalıntılara zarar vermeyecek şekilde planlanmalı ve ileride yeni müdahalelere izin verecek biçimde geri dönüşebilir olmalıdır. Müdahaleler biçim ve malzeme yönünden özgün niteliklere uygun olmalı ancak özgün kısımlardan ayırt edilmelidir.

Bu çalışma kapsamında, İzmir kentinin merkezinde konumlanan antik Agora’da  1932 yılında başlayan ve günümüze kadar aralıklarla devam eden kazı ve koruma çalışmaları incelenmiştir. Agora’da 1930’larda yapıldığı düşünülen restorasyon uygulamalarının 2002 yılında başlayan kazı ve restorasyon çalışmaları kapsamında elde edilen yeni bulgularla yeniden değerlendirilmesi gereği doğmuştur. Bu çalışmanın amacı, Agora / Batı Stoa’da 1930’larda yapılmış olan restorasyonların ve yeni uygulama çalışmalarının tanıtılması ve günümüz koruma yaklaşımları doğrultusunda değerlendirilmesidir. Çalışma kapsamında, kazı buluntuları incelenmiş, rölöve çalışmaları ile özgün yapı bölümleri ve farklı dönem müdahaleleri tespit edilmiştir.

Değerlendirmede, müdahalelerin özgün kısımlardan ayırt edilebilir olması, uygulamaların özgün malzeme ve detaylara uygunluğu, ileride yapılacak uygulamalara uygun ve geri dönüşebilir olması dikkate alınmıştır. Buna göre, çalışma kapsamında, 1932 ve 1944 yıllarında gerçekleşen uygulamalar geri dönüşebilir ve özgün kısımlardan ayırt edilebilir olarak uygulanmış ancak özgün malzeme ve detaylara uyulmadığı ve bu nedenle ileride yapılacak uygulamalara uygun olamadığı anlaşılmıştır. 2002 ve 2005 yılları arasında gerçekleşen uygulamalar ise özgün kısımlardan ayırt edilebilir, özgün malzeme ve detaylara uygun, ileride yapılacak müdahalelere izin verecek biçimde ve geri dönüşebilir biçimde uygulanmıştır.